Her gün, her an öyle çok olay oluyor ki hayatın hızına yetişebildiğimizi sanmıyorum.Bazen bizim için önemli olan şeyleri unutup gereksiz ufacık detaylara koşuyoruz.Unutuvermişim yine...Bavuluma o eski kitabı almayı unutuvermişim..Halbuki o sarı eskimiş yapraklı, özene bezene bulduğum kitabı yanıma almam gerekirdi.Yazarına verdiğim sözü çoktan tutmuş olmam gerekirdi.Ben yine unutuvermişim tıpkı sizin gibi..Bütün o karmaşayı,hızı bahane etmişim..
Oysa bahanesi olmayan insanlar da oluyormuş.Bir gün bir prensesle tanışmıştım ,şaka değil gerçekten bir prenses.. Kendisini prenses gibi gören biri ama duysanız benim duyduklarımı prenses olduğuna inanırdınız belki de inanmanız için benim gibi duymanız gerekirdi,bilemiyorum. Günümüzde bir operaya tiyatroya gidince gök görmediklik eden insanların çoğunlukta olduğunu düşündüğümde, hayatında hiç tiyatroya gitmemiş bir insandan bunun hayalini dinlemek unuttuklarımı hatırlatıvermişti belki de..
Düşünüyorum da hayat bu kadar geniş bir pencereden bakıyorken bize, neden her defasında onu daraltmaya ,zorlaştırmaya ve anlamsızlaştırmaya çaba harcıyoruz.Bence burası kaybettiğimiz ya da kazandığımız bir yer değil,sadece görmemiz ve anlamamız gerekiyor.Oysa insanlar bir filmin başrolünde oynadıklarını filan sanıyorlar.Evet dünya etrafınızda dönüyor ve evet siz başka yöne bakmaya çalışmadığınız sürece o hep sizin etrafınızda dönecek.Sadece komik... Eğer anlayabiliyorsanız hayat sadece bir komedi daha ötesi değil ve asla da olmayacak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder